آیه 3 سوره احقاف

ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ «3»

ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ‌: نيافريديم آسمانها و زمينها را، وَ ما بَيْنَهُما: و آنچه ميان آنها است از انواع و اصناف مخلوقات، إِلَّا بِالْحَقِ‌: مگر به راستى و درستى، يعنى معلل به غرض صحيح كه مقتضاى حكمت و معدلت است نه از روى عبث و لغو، زيرا فعل عبث قبيح، و صدور آن از حكيم على الاطلاق قبيح است. و چون ذات سبحانى غنى على الاطلاق باشد، پس آن غرض و فايده راجع به بندگان، و نفعى حقيقى نيست مگر ثواب و ايصال فيض، و آن باعث صدور تكليف امر و نهى و تعبد بندگان است تا به امتثال آن فيض سبحانى و ثواب ابدى را دريابند، پس خلق آسمان و زمين و آنچه در آنهاست براى ثبوت حق و ارشاد به حق خواهد بود.

وَ أَجَلٍ مُسَمًّى‌: و نيافريديم اين موجودات را مگر به تقدير و زمانى نام برده شده و معين و آن روز قيامت است كه همه خلايق به آن منتهى مى‌شوند، يا تقدير اجل هر يك از آن اشياء كه بقاى مدت هر يك از آنها است. وَ الَّذِينَ كَفَرُوا: و آنانكه كافر شدند به خدا و رسول و قيامت، عَمَّا أُنْذِرُوا: از آنچه‌

جلد 12 - صفحه 67

ترسانيده شدند از اهوال آن روز كه به آن منتهى خواهند شد، مُعْرِضُونَ‌: روى گردانندگانند، يعنى در وقوع و دلايل آن تفكر نمى‌كنند تا يقين حاصل نموده براى آن مستعد و مهيا شوند و تدارك نمايند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

حم «1» تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ «2» ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ «3» قُلْ أَ رَأَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّماواتِ ائْتُونِي بِكِتابٍ مِنْ قَبْلِ هذا أَوْ أَثارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ «4»

وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ يَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعائِهِمْ غافِلُونَ «5»

ترجمه‌

فرو فرستادن اين كتاب از جانب خداى ارجمند درست كردار است‌

نيافريديم آسمانها و زمين و آنچه را ميان آن دو است مگر براستى و درستى و مدّتى نامبرده شده و آنانكه كافر شدند از آنچه بيم داده شدند روى گردانندگانند

بگو خبر دهيد از آنچه ميخوانيد بخدائى غير از خدا و بنمايانيد بمن كه چه چيز آفريدند از زمين يا براى آنها شركتى است در آسمانها بياوريد نزد من كتابى كه باشد پيش از اين يا اثر باقى مانده‌اى از دانش اگر هستيد راستگويان‌

و كيست گمراه‌تر از آنكه ميخواند غير از خدا كسى را كه اجابت نميكند او را تا روز قيامت و باشند آنها از خواندنشان بيخبران.

تفسير

خداوند متعال بعد از افتتاح اينسوره مباركه به حم و بيان نزول قرآن از جانب خود كه شرح آن در سور سابقه گذشت براى اثبات معاد ميفرمايد كه ما آسمانها و زمين و موجودات ما بين آن دو را بيهوده و عبث و بباطل خلق ننموديم بلكه بحق و حقيقت و غرض صحيح عقلى آفريديم كه موجبات ترقى و تعالى بندگانرا بيان نمائيم و اسباب انحطاط و تنزّلشان را گوشزد كنيم تا در دنيا كه مدّت محدود معيّنى در نزد خدا دارد هر كس بكمال لايق خود برسد و پاداش اعمالش‌

جلد 4 صفحه 646

را در آخرت كه نامحدود است در ثواب و عقاب به بيند ولى كفّار بكلّى از استعداد و تهيّه براى آنروز رو گردان و بآيات الهى كه راجع بترس و بيم‌دادن مردم است از عذاب آنروز اعتنائى ندارند و به پيغمبر خود دستور فرموده كه بآنها بفرمايد بگوئيد به‌بينم اين بتها كه شما پرستش مينمائيد و ميخوانيد آنها را بخدائى و براى قضاء حوائجتان چه چيزى از اجزاء و اعضاء زمين را خلق نموده‌اند يا با خدا در خلقت آسمانها شركت داشته‌اند كه براى آن استحقاق پرستش و ستايش را پيدا كرده‌اند يكى از كتابهاى آسمانى سابق بر قرآن را يا اثرى و خبرى كه از پيغمبرى يا امامى رسيده باشد و موجب علم شود بياوريد كه دلالت بر وجوب يا جواز بت‌پرستى داشته باشد اگر راست ميگوئيد در ادّعاء خودتان كه جواز يا وجوب پرستش بت باشد خلاصه آنكه ادّعاء بدون دليل پذيرفته نيست دليل هم يا دليل عقلى است يا نقلى نقلى هم يا كتاب خدا است يا خبر قطعى از انبياء و اوصياء ايشان و شما هيچ يك را نداريد در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه پرسيدند از اين آيه فرمود مراد از كتاب تورية و انجيل است و مراد از أثارة من العلم علم اوصياء انبياء است و در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه او أثرة بسكون ثاء بدون الف قرائت فرموده است و كسى گمراه‌تر نيست از آنكه بخواند جز خداوند سميع بصير قادر مجيب كسى يا بتى را كه عاجز و محتاج يا از جمادات بى ادراك و شعور است كه دعاء آنها را نميشنود و اگر فرضا بشنود نميتواند اجابت كند تا روز قيامت كه آخر دنيا است و در آنروز جز خدا حكم فرمائى نيست و چون معبود باطل كه جز خدا است اعمّ از ذوى العقول و غير آنست در ضمير جمع بلفظ مناسب با عقلاء از باب تغليب تعبير شده و محتمل است مقصود فقط بتها باشند كه معبود مشركين مكّه بودند و تعبير بجمع ذوى العقول در و هم عن دعائهم غافلون بملاحظه نسبت مدعوّ شدن و غفلت بآنها باشد كه مناسب با ذوى العقول است مانند قول خداوند در سوره يوسف عليه السّلام رأيتهم لى ساجدين كه مراد آفتاب و ماه و كواكبند و نسبت سجده كه مناسب با عقلاء است بآنها داده شده و باين مناسبت گفته‌اند از ان بجمع عقلاء تعبير شده است.

جلد 4 صفحه 647

ما خَلَقنَا السَّماوات‌ِ وَ الأَرض‌َ وَ ما بَينَهُما إِلاّ بِالحَق‌ِّ وَ أَجَل‌ٍ مُسَمًّي‌ وَ الَّذِين‌َ كَفَرُوا عَمّا أُنذِرُوا مُعرِضُون‌َ «3»

‌ما خلق‌ نكرديم‌ آسمان‌ها و زمين‌ و آنچه‌ ‌بين‌ ‌اينکه‌ دو ‌است‌ مگر بحق‌ و مدت‌ معيني‌ و كساني‌ ‌که‌ كافر شدند ‌از‌ آنچه‌ ‌که‌ انذار ميشوند اعراض‌ ميكنند.

ما خَلَقنَا السَّماوات‌ِ آنچه‌ ‌در‌ عالم‌ بالا ‌است‌ ‌از‌ عرش‌ و كرسي‌ و لوح‌ و قلم‌ و كرات‌ جويه‌ شمس‌ و قمر و ستارگان‌ و سدرة المنتهي‌ و بيت‌ المعمور و جنة‌-‌ المأوي‌ و ‌غير‌ اينها.

وَ الأَرض‌َ ‌از‌ جمادات‌ و نباتات‌ و جبال‌ و معادن‌ و فلزّات‌ و ‌غير‌ اينها، وَ ما بَينَهُما ‌از‌ هواي‌ ‌بين‌ آسمان‌ و زمين‌ و جن‌ و انس‌ و ملك‌ و غيرهم‌ و باران‌ و ‌غير‌ اينها،

جلد 16 - صفحه 134

إِلّا بِالحَق‌ِّ بدون‌ حكمت‌ و مصلحت‌ نيست‌ ‌که‌ يكي‌ ‌از‌ حكم‌ و مصالح‌ ‌آن‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ بتوانند بندگانش‌ تحصيل‌ سعادت‌ و رستگاري‌ و فوز بنعم‌ الهي‌ كنند و ‌به‌ ‌آن‌ نعم‌ بهشتي‌ دائمي‌ ابدي‌ نائل‌ شوند ‌که‌:

]

(آیه 3)- سپس از کتاب «تدوین» به کتاب «تکوین» پرداخته، و از عظمت و حقانیت آسمانها و زمین سخن می‌گوید، می‌فرماید: «ما آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو است جز به حق برای سر آمد معینی نیافریدیم» که با فرار رسیدن آن دنیا فانی می‌شود (ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّی).

نه در کتاب آسمانیش کلمه‌ای بر خلاف حق است، و نه در مجموعه عالم خلقتش چیزی ناموزون و مخالف حق یافت می‌شود.

اما با این که قرآن حق است، و آفرینش جهان نیز حق «کافران لجوج از آنچه انذار شده‌اند روی گردانند» (وَ الَّذِینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ).

ج4، ص423

از یک سو آیات قرآن پی‌درپی آنها را انذار و بیم می‌دهد که دادگاه بزرگی در پیش دارید، و از سوی دیگر جهان آفرینش با نظامات خاص خود نیز هشدار می‌دهد که حسابی در کار است، اما این غافلان بی‌خبر نه به این توجهی می‌کنند، و نه به آن.